ارزیابی تشخیص بروسلا آبورتوس با PCR و مقایسه آن با روش کشت

اهداف. بروسلوز یک بیماری زئونوز است که انتشار جهانی دارد. این بیماری از قدیم در نقاط مختلف ا یران شایع بوده و با توجه به عوارض اقتصادی و پزشکی حا ئ ز اهمیت است. با توجه به خسارات ناشی از شیوع بروسل وز ، کنترل و پیشگیری آن از اولویت ویژه‌ای برخوردار است. تشخیص به موقع و دقیق این بیماری نقطه شروع هرگونه برنامه مؤثر به‌منظور کنترل آن در انسان و دام است. روش‌های متداول تشخیص همیشه همراه با مشکلات فنی برای تشخیص عفونت می‌باشند. امروزه توجه محققان به روش‌های مولکولی و بویژه روش PCR جلب شده است. در این مطالعه کارآیی یک جفت پرایمر در چند نمونه انسانی و حیوانی ارزیابی شد. روش ها. سویه‌های استاندارد بروسلا از آزمایشگاه رفرانس تهیه و در شرایط استاندارد نگهداری شدند. کلیه مقالات منتشر شده در خصوص پرایمرهای اختصاصی بروسلا جمع‌آوری و نقاط ضعف و قوت ست‌های مختلف بررسی گردید و پرایمرهای اختصاصی برای تکثیر قطعه ژنومی IS711 با توجه به مزایای آن انتخاب گردید. ژنوم سویه‌‌های استاندارد استخراج و شرایط PCR در آزمایشگاه بهینه شده و حساسیت و ویژگی آنها تعیین گردید. در انتها، تمامی سویه‌‌های کلینیکی (انسانی و دامی) با متد بهینه شده PCR ، آزمایش و با روش کشت و نیز نتایج سرولوژیک مقایسه گردید ند . یافته ها. نتایج مربوط به آزمایشات کشت و سرولوژی نشان دهنده قابلیت‌های محدود این روش‌ها برای تشخیص گونه‌های بروسلا می‌باشد. مطابق این نتایج در بین 42 نمونه مثبت سرولوژیک تنها از 6 نمونه با روش کشت ، باکتری ایزو‌له شد. از ده نمونه دامی که با روش کشت و PCR آزمایش شدند، حساسیت کشت 40 درصد و حساسیت PCR 60 درصد بود. ضمناً پنج نمونه انسانی که از نظر سرولوژیک مثبت تلقی شده بودند، به همین ترتیب آزمایش شدند که هر پنج نمونه با روش کشت نیز مثبت گردیدند، ولی تنها چهار نمونه را روش PCR تشخیص داد. نتیجه گیری.روش‌های متنوع تشخیص بروسلا اعم از روش کشت و روش‌های سرولوژیک مورد ت أی ید بوده ولی مشکلات و محدودیت‌های خاص خود را دارند. از آنجا که نتایج مربوط به ست‌های آزمایش شده هم‌خوانی قابل قبولی با یکدیگر نداشتند، این تحقیق به‌منظور دستیابی به یک ست قابل اجرا در آزمایشگاه‌های بالینی طراحی شد. نتایج حاصله حاکی از کارآیی مناسب پرایمرهای مورد استفاده است؛ هر چند حساسیت آنها با آنچه قبلاً گزارش شده بود مطابقت زیادی نداشت. به‌نظر می‌رسد با استفاده از شرایط و مواد استاندارد می‌توان به نتایج بهتری نیز دست یافت. عدم ردیابی بروسلا آبورتوس در یک نمونه بالینی در این تحقیق به‌خاطر مشکلات روش تشخیص نبوده است؛ بلکه احتمالاً به علت ویژگی بالای پرایمرهای مورد نظر بوده است.